Thaibox
Muay Thai
Thaiboksen (Thai: Muay Thai) is een oude vechtsport die al eeuwen in Thailand wordt beoefend. Het thaiboksen is in Thailand zeer populair. Het huidige Muay Thai is indirect afkomstig uit de gewapende vechtkunst Krabi Krabong. Wanneer een Krabi Krabong vechter zijn wapens niet meer had, kon hij zijn acht lichaamsdelen als dodelijke wapens gebruiken; deze stijl wordt Muay-Boran genoemd. Vanuit het dodelijke Muay-Boran (oude boksen) is het huidige wedstrijd gerichte Muay Thai ontstaan. Veel Muay-Boran technieken zijn niet meer toegestaan tijdens wedstrijden omdat deze gewoonweg te dodelijk zijn.
In het verleden stond Muay Thai ook bekend als:
· Mai See Sawk
· Muay Pahuyuth
· Chaiaboksen
· Siamees Boksen (Siam is de oude naam voor het huidige Thailand)
Bij het thaiboksen waarin op het eerste gezicht alles lijkt te zijn toegestaan is men echter toch wel gebonden aan regels. Toegestaan is het gebruik van vuisten, ellebogen, knieën en benen. De techniek van het gebruik van de vuisten is ongeveer gelijk aan die in het boksen; het verschil zit hem in het gebruik van de knieën, ellebogen en benen.
Het verhaal van het Muay-Thai boksen is het verhaal van het Thailandse volk. Tot 1939 heette Thailand ,Birma. Toen het Birmaanse leger de koningsstad Ayutthaya in 1767 venietigde zijn de waardevolle aanwijzingen uit het staatsarchief over het ontstaan van het Muay-Thai verbrand. Het weinige wat we heden ten dagen weten is afkomstig van oude geschriften uit Birma, Cambodja en uit kronieken van het oude Lanna Koninkrijk in Chiang Mai. Waar men het over het algemeen mee eens is, is dat het Muay-Thai ontstaan is uit oude oorlogskunsten van Thaise soldaten. Muay-Thai is altijd een onderdeel geweest van de training van het Thaise leger, zij moest leren om zich ook zonder wapens succesvol te kunnen verdedigen. Er is een theorie dat de Thailanders met een volksverhuizing uit China kwamen, waardoor de vechttechnieken Chinees beïnvloedt zijn.
Er is echter ook een tweede theorie. Men heeft bij archeologische opgravingen bewijzen gevonden dat de oerbewoners van Thailand reeds Muay-Thai technieken bezaten lang voordat de volksverhuizing plaats vond. Welke van deze twee theorieën juist is, is niet met 100% zekerheid te zeggen, daar de bewijzen hiervoor verbrand zijn in de oorlog.Vele historici hebben zich in het verleden bezig gehouden met onderzoek naar het ontstaan van het Muay-Thai. Ook op vandaag worden nog onderzoeken door Thaise universiteiten verricht.
Omstreeks 700 na Christus Nanchao, het eerste onafhankelijke koninkrijk van de Thailanders, in het zuiden van China in de buurt van de Unti-berg. Ongeveer in deze tijd werd het boek Chupasart geschreven. Een boek over vechttechnieken met wapens.
Ca. 1225 Nanchao wordt door de Mongolen vernietigd, de Thailanders delen zich op in drie groepen en gaan hun eigen weg. De Thai-Yai trekken naar Birma, de Thai Ar Home naar Laos en de Thai Noi naar het huidige Thailand. Birma, Laos en Thailand behoorden indertijd bij het koninkrijk Utong, dat door Cambodja geregeerd werd.
Als je nu naar de vechtkunst in Birma ( Myanamr Lhet Wyat ) en Laos
( Muay Lay Lao ) kijkt, dan ziet men dat zowel de technieken als de wedstrijden heel veel op die van het Muay-Thai lijken.
1238-1378 De staat Sukhothai werd opgericht. De Muay-Thai vond hier zijn oorsprong. In deze periode bestond er een beroemde leerschool waar wapengevechts-technieken en zelfverdedigings-technieken getraind werden. Deze leerschool genaamd Sam Nak Sa Mer Korn, was gevestigd in de Lopburi provincie. De eerste koning van Sukhothai, Por Khun Sri In Tra Tid, stuurde zijn tweede zoon Phraruong/Ramkhanghaeng naar deze leerschool. Phraruong schreef alle leer-richtlijnen op van deze oorlogstechnieken en overhandigde deze aart zijn vader, die op zijn beurt het geheel bestudeerde.
De tweede koning van Sukhothai Ära, Por Khun Ram Kam Khang schreef later het beroemde Tamrab-Pichei-Songkram boek over oorlogstechnieken. Op vandaag zijn er nog kopieën van dit boek in de Thaise staatsbibliotheek.
Ca. 1590 - 1604 Ayutthaya wordt de nieuwe hoofdstad en er heersen 34 koningen in deze periode. Naresuon, een van de bekendste koningen, was een groot meester in vechttechnieken met wapens.
(1604-1690) Zijn opvolger koning Narai heeft heel veel voor de ontwikkeling van de oorlogskunsten gedaan. In zijn tijd werden dan ook de eerste wedstrijden gehouden op professioneel niveau. Vroeger wikkelde de boksers haren van een paard om hun vuisten bij wijze van bescherming. In een later stadium werden deze vervangen door katoenen-bandages, de z.g. " Kard Cheurk ", die wel 3 tot 5 meter lang waren. Er werd gevochten op een open veld. Soms werd er met een katoenen touw een afscheiding gemaakt. De vechters droegen gedurende 't gevecht hun Mongkon en Prajeat. Gewichtsklassen bestonden niet en de wedstrijden werden beklonken door k.o. of door overgave van de tegenstander.
(1697-1709) Ook koning Pra Chao Sua, de tijger koning, was een heerser , die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor de Thaise vechtsport. Hij heeft de Ta Nai Leug organisatie opgericht, waar de Thaise vechtsport zich verder ontwikkelde. Hier werden leraren en de lijfwachten van de koning opgeleid. Andere Aziatische vechttechnieken hebben nooit een grote invIoed gehad op de Thaise vechtkunst. De Thaise vechtkunst was n.l. zo geperfectioneerd, dat het geen zin had om geïmporteerde technieken in de Thaise vechtkunst op te nemen. Daarbij waren en zijn de Thailanders een te trots volk, die men alleen in een strijd kan overtuigen. Koning Pra Chao Sua nam, vaker onder valse naam met zijn vier lijfwachten deel aan gevechten in het Rad Kruad district. Om dat men wist dat deze vechters zeer sterk waren, zorgde de organisator van de gevechten voor meerdere tegenstanders. De koning nam deze uitdaging aan en won achtereenvolgens van Nai Klang Mhad Tay, Nai Yai Mhad Laek en Nai Lek Mhad Nak door k.o. Later trainde Pra Chao Sua ook zijn kinderen, prins Pet en prins Porn, die de vechtkunst van hun vader verder ontwikkelde.
1767 Ayutthaya wordt door de Birmanen volledig vernietigd en de staatsbibliotheek brandt in z'n geheel af. Koning Taksin, ook een zeer goede vechter, verlegd de hoofdstad naar Thonburi. Het lukt hem om na vele bloederige gevechten de Birmanen te verjagen.
1774 De Birmaanse koning Mangra laat Thaise krijgsgevangenen tegen Birmaanse boksers vechten. De Thailander Nai Kanom Tom, die zich onder de gevangenen bevond overwon 10 Birmaanse boksers en kreeg voor deze winst zijn vrijheid terug. Ieder jaar worden op 17 maart in de Thaise Stadions wedstrijden gehouden ter ere van Nai Kanom Tom.
1778 Twee Fransen bezoeken het koninkrijk Siam. Ze beweerden, dat ze in heel Indo-China alle vechters zouden kunnen verslaan. De kroonprins ging deze uitdaging
aan en koos een soldaat van de koninklijke garde uit, die zich met de Fransman zou meten. Hoewel de Fransman beduidend groter en zwaarder was als de Thaise soldaat kon deze hem niet overwinnen. Dit zou een behoorlijke blamage zijn voor de Fransen. Vandaar dat de tweede Fransman zich ook in het gevecht mengde, waardoor ook een tweede Thaise soldaat mee ging doen aan het gevecht. Het resultaat van deze strijd was, dat de Fransen naar hun boot gedragen moesten worden en zich nooit meer in Siam lieten zien.
1780-1809 Taksin wordt door zijn generaal Chao Phya Chakri - Rama - afgezet, die zijn residentie naar Bangkok verplaatst. De Chakri dynastie regeert heden ten dagen nog in Thailand. Dit tijdperk is overigens een van de hoogtepunten van de Thaise vechtkunsten
1809-1824 Koning Rama II herbouwde het Wang Lang stadion in de buurt van zijn paleis. Hier werden de volks wapen gevechten en ook de gevechten zonder wapens gehouden. De gevechten waarbij geslagen en getrapt werd, noemde men toen Rammad Ram Muay. Later veranderde men deze naam in Muay-Thai. Koning Rama II werd opgeleid door een monnik genaamd Som Det Pra Wan Na Rat. Hij trainde bij deze monnik tot zijn 16e jaar. Daarna werd hij verder opgeleid in de Ta Nai Leug organisatie.
1824-1851 Ook Rama III werd opgeleid in de Ta Nai Leug organisatie. In zijn koningschap vond ook een oorlog met Laos plaats. De troepen uit Laos probeerden de stad Korat te veroveren.
Beschrijving
De vechter mag zijn tegenstander K.O. (knok-out) slaan met zijn vuisten. In het thaiboksen is daarnaast ook een K.O. met de benen toegestaan. Trappen kunnen naar het hoofd en naar lichaam en bovenbeen gemaakt worden. Vooral de zogenaamde low kicks, die op de bovenbeenspier belanden, hebben een bijzonder effectieve en ook wel pijnlijke uitwerking. Bij herhaald contact kan de thaibokser niet op de benen blijven staan en moet hij de wedstrijd soms opgeven.
Een ander verschil met het boksen is het zogenaamde "clinchen". Bij het normale boksen worden de vechters gescheiden op het moment dat zij elkaar als het ware "omarmen", maar bij thaiboksen is het dan toegestaan om de tegenstander met de knie of elleboog te bewerken en indien mogelijk met judo worpen tegen het canvas te gooien. Hierdoor vereist deze sport veel training van de beoefenaar, alvorens er aan wedstrijden kan worden deelgenomen. Zeer velen beoefenen deze sport daarom puur recreatief; slechts een kleine groep komt in wedstrijden uit.
Verspreiding - wereldwijd
Het thaiboksen is een vechtsport die al eeuwen bestaat, het werd in Thailand en buurlanden in tijd van vrede beoefend door de soldaten en boeren. In de loop der jaren heeft het zich ontwikkeld tot een van de effectiefste vechtsporten in de wereld. Eind jaren zestig, begin jaren zeventig begonnen de Europeanen en Amerikanen zich steeds meer te verdiepen in deze sport. In deze periode is de sport ook in Nederland geïntroduceerd. Hier werd het thaiboksen door reglementaire aanpassingen omgevormd tot kickboksen, door het verbieden van bepaalde technieken en het weglaten van de traditionele rituele dansen uit het wedstrijdprogramma (de rammuai). Er zijn veel verschillende bonden en stijlen ontstaan die allemaal andere regels/technieken hebben.
Nederland behoort tot de wereldtop, met diverse Europese en wereldkampioenen en K-1-winnaars (het grootste vechtsporttoernooi ter wereld), onder anderen Perry Ubeda, Ilonka Elmont,Peter Aerts, Badr Hari, Ernesto Hoost, Sem Schilt, Remy Bonjasky, Andy Souwer, Albert Kraus, (Yanick Chergui), Vincent Vielvoye, Ruben van der Giesen, Germaine 'iron lady' de Randamie,Ramon Dekkers, Rob Kaman, Peter Smit (Hurricane) en Lloyd van Dams.
In België is het thaiboksen sterk in opkomst.
Thaiboksen (Thai: Muay Thai) is een oude vechtsport die al eeuwen in Thailand wordt beoefend. Het thaiboksen is in Thailand zeer populair. Het huidige Muay Thai is indirect afkomstig uit de gewapende vechtkunst Krabi Krabong. Wanneer een Krabi Krabong vechter zijn wapens niet meer had, kon hij zijn acht lichaamsdelen als dodelijke wapens gebruiken; deze stijl wordt Muay-Boran genoemd. Vanuit het dodelijke Muay-Boran (oude boksen) is het huidige wedstrijd gerichte Muay Thai ontstaan. Veel Muay-Boran technieken zijn niet meer toegestaan tijdens wedstrijden omdat deze gewoonweg te dodelijk zijn.
In het verleden stond Muay Thai ook bekend als:
· Mai See Sawk
· Muay Pahuyuth
· Chaiaboksen
· Siamees Boksen (Siam is de oude naam voor het huidige Thailand)
Bij het thaiboksen waarin op het eerste gezicht alles lijkt te zijn toegestaan is men echter toch wel gebonden aan regels. Toegestaan is het gebruik van vuisten, ellebogen, knieën en benen. De techniek van het gebruik van de vuisten is ongeveer gelijk aan die in het boksen; het verschil zit hem in het gebruik van de knieën, ellebogen en benen.
Het verhaal van het Muay-Thai boksen is het verhaal van het Thailandse volk. Tot 1939 heette Thailand ,Birma. Toen het Birmaanse leger de koningsstad Ayutthaya in 1767 venietigde zijn de waardevolle aanwijzingen uit het staatsarchief over het ontstaan van het Muay-Thai verbrand. Het weinige wat we heden ten dagen weten is afkomstig van oude geschriften uit Birma, Cambodja en uit kronieken van het oude Lanna Koninkrijk in Chiang Mai. Waar men het over het algemeen mee eens is, is dat het Muay-Thai ontstaan is uit oude oorlogskunsten van Thaise soldaten. Muay-Thai is altijd een onderdeel geweest van de training van het Thaise leger, zij moest leren om zich ook zonder wapens succesvol te kunnen verdedigen. Er is een theorie dat de Thailanders met een volksverhuizing uit China kwamen, waardoor de vechttechnieken Chinees beïnvloedt zijn.
Er is echter ook een tweede theorie. Men heeft bij archeologische opgravingen bewijzen gevonden dat de oerbewoners van Thailand reeds Muay-Thai technieken bezaten lang voordat de volksverhuizing plaats vond. Welke van deze twee theorieën juist is, is niet met 100% zekerheid te zeggen, daar de bewijzen hiervoor verbrand zijn in de oorlog.Vele historici hebben zich in het verleden bezig gehouden met onderzoek naar het ontstaan van het Muay-Thai. Ook op vandaag worden nog onderzoeken door Thaise universiteiten verricht.
Omstreeks 700 na Christus Nanchao, het eerste onafhankelijke koninkrijk van de Thailanders, in het zuiden van China in de buurt van de Unti-berg. Ongeveer in deze tijd werd het boek Chupasart geschreven. Een boek over vechttechnieken met wapens.
Ca. 1225 Nanchao wordt door de Mongolen vernietigd, de Thailanders delen zich op in drie groepen en gaan hun eigen weg. De Thai-Yai trekken naar Birma, de Thai Ar Home naar Laos en de Thai Noi naar het huidige Thailand. Birma, Laos en Thailand behoorden indertijd bij het koninkrijk Utong, dat door Cambodja geregeerd werd.
Als je nu naar de vechtkunst in Birma ( Myanamr Lhet Wyat ) en Laos
( Muay Lay Lao ) kijkt, dan ziet men dat zowel de technieken als de wedstrijden heel veel op die van het Muay-Thai lijken.
1238-1378 De staat Sukhothai werd opgericht. De Muay-Thai vond hier zijn oorsprong. In deze periode bestond er een beroemde leerschool waar wapengevechts-technieken en zelfverdedigings-technieken getraind werden. Deze leerschool genaamd Sam Nak Sa Mer Korn, was gevestigd in de Lopburi provincie. De eerste koning van Sukhothai, Por Khun Sri In Tra Tid, stuurde zijn tweede zoon Phraruong/Ramkhanghaeng naar deze leerschool. Phraruong schreef alle leer-richtlijnen op van deze oorlogstechnieken en overhandigde deze aart zijn vader, die op zijn beurt het geheel bestudeerde.
De tweede koning van Sukhothai Ära, Por Khun Ram Kam Khang schreef later het beroemde Tamrab-Pichei-Songkram boek over oorlogstechnieken. Op vandaag zijn er nog kopieën van dit boek in de Thaise staatsbibliotheek.
Ca. 1590 - 1604 Ayutthaya wordt de nieuwe hoofdstad en er heersen 34 koningen in deze periode. Naresuon, een van de bekendste koningen, was een groot meester in vechttechnieken met wapens.
(1604-1690) Zijn opvolger koning Narai heeft heel veel voor de ontwikkeling van de oorlogskunsten gedaan. In zijn tijd werden dan ook de eerste wedstrijden gehouden op professioneel niveau. Vroeger wikkelde de boksers haren van een paard om hun vuisten bij wijze van bescherming. In een later stadium werden deze vervangen door katoenen-bandages, de z.g. " Kard Cheurk ", die wel 3 tot 5 meter lang waren. Er werd gevochten op een open veld. Soms werd er met een katoenen touw een afscheiding gemaakt. De vechters droegen gedurende 't gevecht hun Mongkon en Prajeat. Gewichtsklassen bestonden niet en de wedstrijden werden beklonken door k.o. of door overgave van de tegenstander.
(1697-1709) Ook koning Pra Chao Sua, de tijger koning, was een heerser , die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor de Thaise vechtsport. Hij heeft de Ta Nai Leug organisatie opgericht, waar de Thaise vechtsport zich verder ontwikkelde. Hier werden leraren en de lijfwachten van de koning opgeleid. Andere Aziatische vechttechnieken hebben nooit een grote invIoed gehad op de Thaise vechtkunst. De Thaise vechtkunst was n.l. zo geperfectioneerd, dat het geen zin had om geïmporteerde technieken in de Thaise vechtkunst op te nemen. Daarbij waren en zijn de Thailanders een te trots volk, die men alleen in een strijd kan overtuigen. Koning Pra Chao Sua nam, vaker onder valse naam met zijn vier lijfwachten deel aan gevechten in het Rad Kruad district. Om dat men wist dat deze vechters zeer sterk waren, zorgde de organisator van de gevechten voor meerdere tegenstanders. De koning nam deze uitdaging aan en won achtereenvolgens van Nai Klang Mhad Tay, Nai Yai Mhad Laek en Nai Lek Mhad Nak door k.o. Later trainde Pra Chao Sua ook zijn kinderen, prins Pet en prins Porn, die de vechtkunst van hun vader verder ontwikkelde.
1767 Ayutthaya wordt door de Birmanen volledig vernietigd en de staatsbibliotheek brandt in z'n geheel af. Koning Taksin, ook een zeer goede vechter, verlegd de hoofdstad naar Thonburi. Het lukt hem om na vele bloederige gevechten de Birmanen te verjagen.
1774 De Birmaanse koning Mangra laat Thaise krijgsgevangenen tegen Birmaanse boksers vechten. De Thailander Nai Kanom Tom, die zich onder de gevangenen bevond overwon 10 Birmaanse boksers en kreeg voor deze winst zijn vrijheid terug. Ieder jaar worden op 17 maart in de Thaise Stadions wedstrijden gehouden ter ere van Nai Kanom Tom.
1778 Twee Fransen bezoeken het koninkrijk Siam. Ze beweerden, dat ze in heel Indo-China alle vechters zouden kunnen verslaan. De kroonprins ging deze uitdaging
aan en koos een soldaat van de koninklijke garde uit, die zich met de Fransman zou meten. Hoewel de Fransman beduidend groter en zwaarder was als de Thaise soldaat kon deze hem niet overwinnen. Dit zou een behoorlijke blamage zijn voor de Fransen. Vandaar dat de tweede Fransman zich ook in het gevecht mengde, waardoor ook een tweede Thaise soldaat mee ging doen aan het gevecht. Het resultaat van deze strijd was, dat de Fransen naar hun boot gedragen moesten worden en zich nooit meer in Siam lieten zien.
1780-1809 Taksin wordt door zijn generaal Chao Phya Chakri - Rama - afgezet, die zijn residentie naar Bangkok verplaatst. De Chakri dynastie regeert heden ten dagen nog in Thailand. Dit tijdperk is overigens een van de hoogtepunten van de Thaise vechtkunsten
1809-1824 Koning Rama II herbouwde het Wang Lang stadion in de buurt van zijn paleis. Hier werden de volks wapen gevechten en ook de gevechten zonder wapens gehouden. De gevechten waarbij geslagen en getrapt werd, noemde men toen Rammad Ram Muay. Later veranderde men deze naam in Muay-Thai. Koning Rama II werd opgeleid door een monnik genaamd Som Det Pra Wan Na Rat. Hij trainde bij deze monnik tot zijn 16e jaar. Daarna werd hij verder opgeleid in de Ta Nai Leug organisatie.
1824-1851 Ook Rama III werd opgeleid in de Ta Nai Leug organisatie. In zijn koningschap vond ook een oorlog met Laos plaats. De troepen uit Laos probeerden de stad Korat te veroveren.
Beschrijving
De vechter mag zijn tegenstander K.O. (knok-out) slaan met zijn vuisten. In het thaiboksen is daarnaast ook een K.O. met de benen toegestaan. Trappen kunnen naar het hoofd en naar lichaam en bovenbeen gemaakt worden. Vooral de zogenaamde low kicks, die op de bovenbeenspier belanden, hebben een bijzonder effectieve en ook wel pijnlijke uitwerking. Bij herhaald contact kan de thaibokser niet op de benen blijven staan en moet hij de wedstrijd soms opgeven.
Een ander verschil met het boksen is het zogenaamde "clinchen". Bij het normale boksen worden de vechters gescheiden op het moment dat zij elkaar als het ware "omarmen", maar bij thaiboksen is het dan toegestaan om de tegenstander met de knie of elleboog te bewerken en indien mogelijk met judo worpen tegen het canvas te gooien. Hierdoor vereist deze sport veel training van de beoefenaar, alvorens er aan wedstrijden kan worden deelgenomen. Zeer velen beoefenen deze sport daarom puur recreatief; slechts een kleine groep komt in wedstrijden uit.
Verspreiding - wereldwijd
Het thaiboksen is een vechtsport die al eeuwen bestaat, het werd in Thailand en buurlanden in tijd van vrede beoefend door de soldaten en boeren. In de loop der jaren heeft het zich ontwikkeld tot een van de effectiefste vechtsporten in de wereld. Eind jaren zestig, begin jaren zeventig begonnen de Europeanen en Amerikanen zich steeds meer te verdiepen in deze sport. In deze periode is de sport ook in Nederland geïntroduceerd. Hier werd het thaiboksen door reglementaire aanpassingen omgevormd tot kickboksen, door het verbieden van bepaalde technieken en het weglaten van de traditionele rituele dansen uit het wedstrijdprogramma (de rammuai). Er zijn veel verschillende bonden en stijlen ontstaan die allemaal andere regels/technieken hebben.
Nederland behoort tot de wereldtop, met diverse Europese en wereldkampioenen en K-1-winnaars (het grootste vechtsporttoernooi ter wereld), onder anderen Perry Ubeda, Ilonka Elmont,Peter Aerts, Badr Hari, Ernesto Hoost, Sem Schilt, Remy Bonjasky, Andy Souwer, Albert Kraus, (Yanick Chergui), Vincent Vielvoye, Ruben van der Giesen, Germaine 'iron lady' de Randamie,Ramon Dekkers, Rob Kaman, Peter Smit (Hurricane) en Lloyd van Dams.
In België is het thaiboksen sterk in opkomst.